Pucón

Nadat we geland waren uit Paaseiland hebben we meteen de nachtbus naar Pucón gepakt. Dit zou een 10 uur durende rit worden dus we hadden ook maar een luxe stoel geregeld. Na het feest zaterdag avond en de korte nacht duurde het niet lang en ik lag heerlijk te tukken. ´s Morgens om half tien aangekomen. Aangezien we nog veel te doen hadden om de aansluiting naar Patagonië te regelen hebben we de middag om en nabij een reisbureau doorgebracht. De globale planning de we hadden is in duigen gevallen en nu moeten we waarschijnlijk via een Argentijnse plaats aan de Atlantische kust (dat wordt een heeeele lange busrit over de pampa´s) naar Ushuaia reizen. Dit wordt dus vervolgd...

Pucón is een mooi plaatsje in het merengebied en het lijkt hier net Zwitserland. Verder is er veel duitse invloed zoals een heel Chileens klinkende straat Holzapfel en ook Kuchen :S staan hier op het menu. De meeste toeristen komen hier om de vulkaan te beklimmen, te hiken door de wouden of om te raften.

Avonturiers als we zijn hebben we natuurlijk voor de vulkaan Villarica gekozen. Dit is de meest actieve vulkaan van Chili en wellicht heel Zuid Amerika. Klinkt aantrekkelijk dus.

Vanmorgen om 7 uur vertrokken nadat ik voor de eerste keer op dit soort vakanties zelf eieren heb staan bakken of überhaupt gekookt heb. Eerst naar het basis station op 1200 meter, daarna moesten dus nog ruim 1600 hoogtemeters en wie weet hoeveel fucking wandelmeters overbruggen. De berg is prachtig om te zien maar een hel om te beklimmen. Het eerste stuk was rotsachtig en daarna moesten we over de sneeuwkap verder. Speciaal pak, goede schoenen, stijgijzers, ijs pikhouweel en helm zijn verplicht. 4,5 uur later stonden we dan toch echt op de top meer dood dan levend... Na bijna onderuit te zijn gegaan door de zwaveldampen toch maar rustig van het prachtige uitzicht genoten en proberen bij te komen voordat de afdaling ingezet werd.

Die was gelukkig een stuk beter, op je kont naar beneden glijden. Dikke pret en ook nog eens de meest veilige manier. 45 minuten later stonden we onderaan de ijskap... nu nog het laatste stoffige stuk lopen en op het transport wachten. Uiteindelijk de tocht afgesloten met een wel verdiend biertje in de tuin van het pension. Nu doet alles al pijn, hou m´n hard vast voor morgen... Dan gaan we naar Puerto Montt voor het begin van Patagonië...