Fin del año

1 januari 2009 - Pichilemu, Chili

Na een bijzonder ruige vlucht vanuit Punta Arenas (2 tussenstops en allemaal even winderig als jezelf zou zijn na een stevige bonensoep) zijn we in Santiago aangekomen. Vanaf het vliegveld met de taxi naar de busterminal waar ons de chaos van de eeuw stond te wachten. De helft van de 15 miljoen Chilenen woont in Santiago en het leek erop dat de volle 100% op weg was naar Viña del Mar (kustplaats naast Valparaíso) voor oud&nieuw. De rijen stonden buiten terwijl dit best een grote terminal is. Gelukkig was er voor onze bestemming Pichilemu nog wel plek en met een kwartier stonden we in de metro opweg naar het hotel. De laatste bus konden we niet halen dus het zou toch nog een nachtje Santiago worden.

De volgende dag zoals gezegd vroeg op weg naar Pichilemu. Een superplek voor golfsurfen en een paar stranden naar het noorden in Topocalma ook een walhalla voor windsurfen. Tenminste voor de echte die-hards want de golven zijn hier toch een dikke 3 meter en het water is met nog geen 10 (voelde nog kouder) graden stervenskoud.

Helaas hadden we voor de langzame verbinding gekozen en duurde de rit bijna 6 uur ipv de normale 3.5 uur. Dat werd dus niet meer echt op het strand hangen. We hadden het Pichilemu Surfhostal geboekt dat eigendom is van een Nederlandse surfer die er al zo'n 15 jaar komt/woont. Toptent (nee heb geen aandelen, echt mooi) en pal aan het strand.

's Avonds hadden ze een oud&nieuw diner en het schaapie hing al aan het spit. Na de nodige wijntjes en Pisco Sours was het tijd om nog snel een paar flessen champagne in te slaan en naar de boulevard te gaan voor het vuurwerk. Het leek erop of iedereen in het dorp en de 100 omliggende kilometers hetzelfde idee had want het was werkelijk afgeladen vol. Overal vrolijk zuipende Chilenen en een paar verdwaalde toeristen. Om 12 uur ging het dak er compleet af en het is nog steeds een raadsel hoe laat we werkelijk terug waren...

Het is dus geen wonder dat 1 januari buiten op het strand bakken niet al te veel gebeurd is. Ik heb zelf nog net op tijd het ontbijtje gehaald (een maaltijd wordt natuurlijk niet overgeslagen) en de kale kwam toch echt pas in de middag naar het strand gekropen.... Allemaal een gelukkig 2009

 

Foto’s